روش سنتی مانند تتو ممکن است سبب ایجاد عوارضی مانند تورم، خارش، حساسیت و عواقب جبران ناپذیری چون انتقال بیماری های واگیر دار مانند هپاتیت و ایدز گردد. همچنین پاک کردن رنگ های تاتو تقریبا غیر ممکن است.
روش سنتی یا تتو (Tattoo) در مقایسه با میکروپیگمنتیشن و آرایش نیمه دائم (میکروبلیدینگ) دارای معایب و عوارض جانبی بیشتری می باشد .
روش سنتی یا تتو در واقع روش سنتی و غیر ایمن انتقال رنگدانه ها به زیر پوست می باشد که ممکن است با استفاده از دستگاه ها و سوزن های غیر بهداشتی و رنگ هایی که از مواد غیر استاندارد و در محیط غیر استریل تهیه شده اند، استفاده شود. همچنین عدم کنترل عمق نفوذ رنگ توسط کاربر از دیگر معایب این روش می باشد.
اما در روش میکروپیگمنتیشن، استفاده از دستگاه های واجد استاندارد های پزشکی، رنگدانه های تولید شده بر اساس زیست سازگاری، استفاده از سوزن های یکبار مصرف استریل به صورت کارتریج و تنظیم دقیق عمق نفوذ سوزن همه از اصول اساسی آرایش دائم بوده و حداقل عوارض جابی را برای مشتری به همراه خواهد داشت. در روش میکروپیگمنتیشن یا آرایش نیمه دائم نیز با استفاده از فقط یک تیغ استاندارد و رنگ های بهداشتی هاشور هایی مو مانند بر روی قسمت مورد نظر ایجاد می شود.
تتو نام روشی سنتی و قدیمی است که برای انواع خالکوبی و طراحی روی بدن استفاده می‌شده و تا سالها تنها روش ایجاد طرح‌های ماندگار و دائمی به‌حساب می‌آمده است. تتوکاران برای انجام آن اغلب نیاز به مهارت ویژه و مدرک خاصی نداشته‌اند و بسیاری از آنها به شکل تجربی و با کمی تمرین به آن مسلط می‌شدند. اما آرایش دائم مهارت جدیدتری است که تکنیک‌های متعددی را شامل می‌شود و برای یادگیری هرکدام می‌بایست افراد دوره‌های رسمی و حرفه‌ای مختلفی را بگذرانند. میکروبلیدینگ، هاشور، شیدینگ، میکروپیگمنتیشن، دیجیتال بلیدینگ و بسیاری از موارد دیگر از جمله تکنیک‌های متفاوت آرایش دائم هستند که این‌روزها تعداد و کاربردهای آنها رو به افزایش است. بنابراین تتو و آرایش دائم دو مقوله جدا هستند که باید بر اساس نیاز و شرایط خود هرکدام مناسب‌تر است را انتخاب کنید.
اصلی‌ترین تفاوت تتو با آرایش دائم در دستگاه آنهاست. دستگاه آرایش دائم یک قلم چرخشی سبک است که از یک سوزن با قطر بین ۰.۱۸ تا ۰.۲۸ میلی متر برای انتقال رنگ به داخل پوست استفاده می‌کند. اما دستگاه تتو دستگاه بزرگتر و سنگین‌تری است که با سوزن ۰.۳۰ یا ۰.۴۰ میلی‌متری کار می‌کند.
جوهر تتو در لایه عمیق‌تری از پوست نفوذ می‌کند در حالیکه رنگ آرایش دائم به لایه اپیدرم که لایه سطحی‌تر پوست است تزریق می‌شود، به همین خاطر ماندگاری تتو تقریبا دائمی بوده و تا سالها از کیفیت آن کاسته نمی‌شود ولی تکنیک‌های آرایش دائم مانند هاشور و میکروپیگمنتیشن باید در فواصل زمانی کوتاه‌تری ترمیم شوند.
تتو در لایه‌های عمیق پوست انجام شده و برخلاف آرایش دائم که با رنگدانه‌های ارگانیک، آلی یا معدنی انجام می‌شود با ترکیبی از رنگدانه‌ها و مواد شیمیایی انجام می‌شود. بنابراین مراقبت‌های بعد از تتو مدت زمان بیشتری طول می‌کشد اما زخم آرایش دائم سریعتر بهبود می‌یابد.
کاور تتوی قدیمی
کاور تتوی قدیمی با سبک شیداستروک
تکنیک های میکرو بهترین جایگزین قاب و سایه های قدیمی
ظرافت خطوط بلید در کاور تتوی قدیمی